Prolog

~Clary~
 Obudziło mnie delikatne pukanie do drzwi. Nie chętnie otworzyłam oczy. Usiadłam na łóżku, założyłam rude włosy za ucho i powiedziałam zaspanym głosem:
-Proszę.

 Zza drzwi wyłoniła się twarz Isabelle- mojej kochanej przyjaciółki. Znałyśmy się od dzieciństwa. Razem uczyłyśmy się chodzić, mówić i razem chodziłyśmy do szkoły. Nasi rodzice też się przyjaźnią. Znaczy chciałam powiedzieć jej rodzice i moja mama. Mój ojciec to straszny drań. Ponad 16 lat temu próbował przejąć władzę nad Nefilim. Wybuchło Wielkie Powstanie Stulecia. Ostatecznie to on został pokonany. Ale nie mówmy o nim.

- Hej Clary- powiedziała Iz uśmiechając się.
- Hej Izzy- odwzajemniłam jej uśmiech.- Czy ty wiesz która jest godzina?- dorzuciłam oskarżycielskim tonem.
- No już 9 więc pomyślałam, że wybrałyśmy się na jakieś zakupy z okazji twoich urodzin no i...
- Już 9? Boże Iz ty jesteś nienormalna. A tak poza tym zakupy? Serio? Wiesz jak nie lubię chodzić po sklepach.
- No tak ja jestem nienormalna, bo wstaję o ludzkiej porze, a ty, bo nie lubisz chodzić po sklepach- mruknęła Isabelle.-Wracając do tematu. Pójdziemy i kupimy Ci nowe ubrania do Instytutu. Wyprowadzasz się już za 6 dni.

No tak prawie zapomniałam. W dniu szesnastych urodzin Nocny Łowca wyprowadza się do Instytutu i tam kontynuuje naukę. Izzy jest tam już od 1,5 miesiąca. Ja kończę 16 lat za 6 dni czyli 11 lutego.

- Ale Iz ja mam dużo ciuchów- powiedziałam wskazując dużo trzy drzwiową szafę wypchaną po brzegi.
- Ale nie odpowiednich do Instytutu. Kupimy ci parę sukienek, spódniczek...
- Isabelle! Po cholerę mi w szkole sukienki i spódniczki?
- Ale może przydadzą się na inną okazję- odparła tajemniczo.
- Iz! Co ty kombinujesz?
- Nic- odpowiedziała niewinnym tonem.
- Iz!!
- No dobra, dobra już! Tylko mnie nie zabij.
- Zastanowię się- burknęłam wściekła.
- No może w końcu znajdziesz sobie chłopaka. Jest tam parę ciach.
- Izzy powiedziałam Ci coś kiedyś. Sama znajdę sobie chłopaka.
- Jasne...
- Dobra spadaj mi stąd. Chcę się ubrać.
- Wiedziałam, że się zgodzisz- powiedziała, przytuliła mnie i wyszła.

Westchnęłam. Ona mnie kiedyś wykończy. Wstałam, wzięłam z szafy czarne rurki, koszulkę w tym samym kolorze i czerwoną koszulę. Poszłam wziąć prysznic, ubrałam się, rozczesałam rude loki i zeszłam na dół z zamiarem wypicia kubka pysznej kawy. Skierowałam kroki do kuchni. Tam już siedziały Iz i mama. Wzięłam kubek nalałam kawy i powoli sączyłam ciepły napój. Po wypiciu wsadziłam kubek do zlewu. Złapałam Iz za rękę, rzuciłam szybkie ,,hej,, mamie, założyłam buty i wyszłam z domu obawiając się Iz i ruszyłam ku nieznanemu.





Wybaczcie wszystkie literówki i błędy. :)